Redactioneel: Gaming

Gaming

Ik heb drie broers en geen zussen. Daarom was er bij ons thuis meer jongens- dan meisjesspeelgoed: Lego, Meccano, autootjes, modelvliegtuigjes en ook een kristalradio waar ik met veel bewondering naar keek. Zelf had ik Ministeck, puzzels en een nep-Barbie. We speelden thuis samen Pim-Pam-Pet, Monopoly, en Mens-erger-je-niet. Maar niet op school, want leren was een serieuze zaak, die in doodse stilte moest worden beoefend. Vooral veel sommetjes maken en grammatica oefenen. En zeker geen spelletjes of stripboeken, want dan bleef je dom. Dat was in de jaren zestig de opvatting van de meeste meesters en juffen.

Toen ik zelf docent werd, verzamelde ik speelgoed waarmee je de natuurkunde kon toelichten. Ik had wiebelende evenwicht-poppetjes, bewegende kippen, goocheltrucjes met spiegels, en veel speelgoed- en echte muziekinstrumenten. Maar het waren allemaal demonstraties, leerlingen konden er alleen maar naar kijken.

Gelukkig is er veel veranderd, want vroeger was heus niet alles beter. Zeker niet. Ik word erg blij van alle mogelijkheden die er nu zijn om leerlingen zelf actief met een spel de soms lastige begrippen beter te leren begrijpen. Er wordt veel gekwartet, en gewerkt met een variant op een bekend bordspel. Maar ook online is er aandacht voor spelvormen met vakinhoud. Het is daarbij wel de bedoeling dat je als docent nadenkt over de bijbehorende gamedidactiek, want ‘zomaar’ even een spelletje doen is niet de bedoeling. Mocht je nog koudwatervrees hebben ten aanzien van de inzet van een spelvorm, dan hoop ik dat dit themanummer je daarbij helpt. Als je daarbij een leuke, nieuwe spelvorm ontdekt dan ben je van harte uitgenodigd die met ons te delen via redactie@nvon.nl

Hoofdredacteur NVOX
redactie@nvon.nl