Fysici en poëzie: kristal

“Kristal hééft het natuurlijk.Prachtig om te zien.Spelen met licht.Het gedicht hieronder heb ik geschreven als fysicus”, schrijft Anton Overboom. Hij gaat verder: “Spelen met een kristal; er lichtdoorheen laten vallen om zo het kristal van binnen te ‘bekijken’, te onderzoeken.Intussen gebeurt er iets met het licht...Maar het kan gebruikt worden als een beeld op een heel ander vlak. Hier bijvoorbeeld om een relatie tussen mensen te beschrijven.” Een mooi gedicht over de werking van het licht; heel toepasselijk na een zonovergoten vakantie. De illustratie is van Eefje van den Hamsvoort. Hoezo: dorre bèta’s? Stuur uw poëzie en foto’s naar m.bruinvels@online.nl, waarvoor dank!