Huygens zocht naar een mogelijkheid om voor het eerst een betrouwbare klok te bouwen. Daarvoor had hij een isochrone trilling nodig, één die altijd dezelfde trillingstijd heeft, ongeacht de amplitude. In de vorige NVOX (#10, december 2018) zagen we dat hij tot het briljante inzicht kwam dat de baan van zo’n trilling een cycloïde moet zijn. Hoe zet je dat idee om in een praktisch werkbare trilling? Het is duidelijk dat je met een kogeltje in een cycloïdegoot of een kraal op een cycloïdevormig stuk ijzerdraad geen klok kunt maken. Hij zocht naar een slinger. Geen gewone slinger, waarvan het uiteinde altijd een deel van een cirkel beschrijft maar één die een deel van een cycloïde zou moeten volgen.
NVOX
Dit artikel is alleen toegankelijk voor leden van NVON. Wil je verder lezen?
Log dan eerst in
